Budda przekazywał nauki w zależności od zdolności swoich uczniów – w ten sposób powstało wiele tradycji, szkół i stylów praktyki. Diamentowa Droga (skt. Vajrayāna) to najwyższe nauki Buddy, których celem jest wykorzystywanie potencjału tkwiącego w każdej sytuacji.
Praktyka buddyzmu Diamentowej Drogi opiera się na trzech filarach: poglądzie, że wszystkie istoty i zjawiska są doskonałe, medytacji – przekształcającej ten pogląd w bezpośrednie doświadczenie oraz skutecznym działaniu, wypływającym z uzyskanego w ten sposób wglądu. Praktykowanie nie ogranicza się zatem tylko do medytacji, ale jest możliwe w każdym momencie, co szczególnie odpowiada ludziom na Zachodzie, którzy często prowadzą intensywny tryb życia.